Laatste dagen Buenos Aires

Hola amigos!

Hier volgt een dag uit het leven van een student in Buenos Aires:

De dag begint vroeg, om 7 uur s ochtends worden we uit onze instabiele stapelbedjes gerinkeld door de wekker (heel wat vroeger dan in Nederland) en dat is eigenlijk veel te vroeg voor onze moeie hoofden, het komt dan ook vaak voor dat we een beetje te laat opstaan. Een van ons twee blijft altijd net iets langer liggen, en die is vaak genoodzaakt tot een broodje dulce de leche in de bus, terwijl de ander al staat te wachten bij de deur. (wie is nou wie?) We hebben onze missing link (Roos) in de heilige drie-einheid opgevuld met Pien uit ons hostel en dat is lekker gezellig. In het begin namen we de Subte (metro) Maar omdat we daar doordrenkt met zweet en gesandwicht uitkwamen, zijn we daar mee gestopt. Bus 60 brengt ons ook naar school, helaas doen ze in Buenos Aires niet aan busschema´s, dus staan we vaak een kwartier te kijken hoe er zes bussen van lijn 152 langsrijden voordat bus 60 er eindelijk aan komt kachelen. Een beetje te laat lopen we school binnen, maar dat is niet erg, 70% van onze klas plus de leraar (Martín) zijn ook te laat. Als ´wat heb je gister gedaan´ afgelopen is (verledentijd oefenen) en we ons huiswerk hebben gecorrigeerd (we hebben al minstens 3 jaar geen echt huiswerk meer gehad!!) komt Anton binnen met een verslapen hoofd, een avocado etend en dan is de klas compleet. De lessen bestaan uit veel spaans praten, veel lachen tussendoor maar ook meningen uitwisselen over muziek, films en cultuurverschillen. We leren van Martín veel Argentijnse gestos (gebaren) die ze hier veel gebruiken door invloeden vanuit Italië. Zo is er bevoorbeeld een gebaar voor ´Hay mucha gente´ (er zijn veel mensen),´Posta´ (The real deal) en ´No tengo idea´ (ik heb geen idee)
Na de les lunchen we met z´n allen een gezonde maaltijd van de Chino en hebben we nog de hele dag voor ons!

Deze middagen of avonden worden tot op de laatste minuut benut, want we doen vanalles en willen niks missen. Zo gingen we donderdagavond naar Fuerza Bruta, een postmoderne show met muziek (elektro), acrobatiek en dans wat echt suuuupermegaallesvet was. We hadden van tevoren niet echt een idee waar we naar toe gingen, maar we hoorden er hele goeie verhalen over. We kwamen in een ruimte waar alle hipsters van Buenos Aires zich hadden verzameld en toen Bruno Mars op kwam, begonnen alle homo´s mee te zingen. We baalden dat we onze slippers aan hadden, want aan het einde ging iedereen in een pit!

Ook zijn we samen met Pien een dag naar Uruguay geweest, van Buenos Aires naar Colonia op de boot. Na eerst de verkeerde kant opgestuurd te zijn door de buschauffeur waardoor we in een gevaarlijke wijk (La Boca) belandden en door de politie van de straat af werden gehaald met de vraag wat we daar zochten, werden we gelukkig de goede kant op gestuurd en konden we (nadat we door een hele officiele douane werden gescreend) de boot op. Colonia is een schattig stadje aan zee (of aan de rio wat bruin water is) maar waar wel veel toeristen waren. We hebben gechilld aan het strand en na een avondmaaltijd zouden we weer de boot naar huis nemen. Die avondmaaltijd gaat de geschiedenis in als een van de meest genante van ons leven. We zaten op een leuk plein en we mochten van de ober gelukkig een kindermenu bestellen wat ons financieel veel zou schelen. We besloten voor de milanesa (varken met paneermeel) te gaan, met friet. We kregen enorme borden voorgeschoteld met de vieste milanesa ooit, taai en hartstikke vet. Een van ons (naam is uit ouderlijke represailles gefingeerd) wilde het echt niet opeten en besloot aan liefdadigheid te doen: het stuk vlees geven aan een zwerfhond die op het plein lag. De milanesa werd neergelegd, maar de hond moest er niks van hebben. Gevolg: een milanesa die open en bloot bij de hond lag, te zien voor het personeel van het restaurant en voor alle toeristen, en een hond die er z´n neus voor ophaalde. Schaam schaam.. Uiteindelijk werd het toch opgegeten. Foto´s voor de liefhebber zijn te verkrijgen bij ons.

Aan al het leuke komt ook een einde, vrijdag was onze laatste echte dag in BA, zaterdag zouden we met de bus naar Puerto Madryn vertrekken. De laatste avond werd goed gevierd met vrienden eerst bij Las Cabras (superlekkere bife de lomo) en vervolgens in de stad. Uiteindelijk zijn we bij een deephouse feest van David August beland en werd het een supermooie avond! De volgende dag brak spullen pakken, en natuurlijk was er weer iets kwijt: Soofs groene tasje met opladers en ipod was onvindbaar. We hadden gezocht maar de moed was al een beetje opgegeven, tot op het moment dat we bijna weggingen kwam de baas van het hostel aan met het tasje! Het lag gewoon op onze kamer.. Om toch nog even een statement te maken heeft Soof wel haar telefoonoplader in het hostel laten liggen die ze de laatste uren daar aan het opladen was.

De busreis naar Puerto Madryn was een feest! De stoelen waren heel chill, al deed Eefs gordel het niet (altijd wat). We keken films en speelden zelfs bingo! Jammer alleen dat de airco stukging waardoor het op de leren stoelen echt een zwembad werd, en dat iedereen na de avondmaaltijd (soort lasagne met ei) buikkrampen had. Tot verbazing van ons beiden sliep Eef die nacht als een blok, terwijl Soof weinig heeft geslapen die nacht (heimwee begon toen al). Nu zijn we in Puerto Madryn, en zijn gister op het schiereiland Península Valdes geweest. Wat begon als een echte safari eindigde een beetje in een deceptie, er werden ons 250 pinguins beloofd maar er was er maar een, die leek alsof hij aan het einde van zijn leven was. Ook waren er geen walvissen te spotten. Gelukkig gaan we vandaag zwemmen met zeeleeuwen (awesomeawesomeeee) dus dat maakt alles waarschijnlijk weer goed!!