Gesmolten overwinningen
Door: Soof en Eef
Blijf op de hoogte en volg Eva & Sophie
25 Mei 2014 | Peru, Cuzco
Allereerst: Sorry voor onze trouwste lezers die met smacht op de nieuwe blog zaten te wachten, het heeft weer lang geduurd voordat we een snelle computer konden bemachtigen en we onze luie billen uit de zon konden halen... Om deze reden zullen we proberen alles een beetje kort en bondig samen te vatten! Onze laatste blog eindigde in Uyuni, waar we jullie met een cliffhanger achterlietten.
Onze tour door de zoutvlakten en omgeving van Uyuni begon als een gangsterfilm. Door de stakingen was er eigenlijk nog steeds geen benzine beschikbaar, en de stakers zouden wel eens boos kunnen worden op auto´s die door de barricade heen zouden rijden. We moesten dus in tweetallen naar de auto lopen, erin jumpen en heel snel wegrijden!! Gelukkig ging alles goed en we hadden een hele leuke groep, onze chauffeur/gids/kok Walberto was heel schattig (soof heeft elke dag wel gezegd dat ze hem wilde knuffelen). We hebben de eerste dag heel veel mooie natuur gezien. Manon, Soof en Eef moesten met zn drietjes op de nogal krappe achterbank, en door het hobbelige landschap (we hebben in die drie dagen geen asfalt gezien) kwam het nogal eens voor dat spullen uit de achterbak ons om de oren vlogen of dat we constant ons hoofd stootten. We zijn de eerste dag op het treinkerkhof geweest, hebben gerelaxed in een hotspring met prachtig uitzicht, en zijn op een vulkaan geweest, waar geisers uit de grond kwamen, we de grond zagen borrelen en waar het vooral heeel koud was (Dankje mama´s voor ons op het hart drukken dat termokleding handig was). We hebben ´s avonds de mooiste sterrenhemel ooit gezien. De tweede dag zagen we een rood meer, heel mooie omgeving en veel flamingo´s. Eef heeft er zelfs perongeluk een op film terwijl hij aan het poepen was! We crossten met de auto door de woestijn, terwijl ACDC of Acda en de Munnik opstond (dutchies waren in de meerderheid). Soof was helemaal in haar element toen we bij een soort rotstuin aankwamen waar je op mocht klimmen. ´s Avonds sliepen we in een zouthotel, om de volgende ochtend voor zonsopgang op de zoutvlakte te zijn, om de zonsopkomst te bekijken, wat echt fantastisch was!! Erna gingen we, wat Walberto ´fotos divertidos´ noemde maken en hij was helemaal in z´n element (Soof: aaah, ik wil hem echt knuffelen). De foto´s staan inmiddels op facebook! Toen na een lange dag weer naar ons hostel in Uyuni. Na het avondeten besloten we nog een kleine cocktail te drinken die de lonely planet aanraadde, de sexy llama bitch. Daarna zijn we superbraaf ons bed in gegaan en hebben vooral geen rare dingen uitgespookt.
Onze volgende bestemming was Potosi, vroeger een van de rijkste steden in Zuid-Amerika door de groote zilvermijn in de berg Cerro Rico. Deze zilvermijn brengt nu een stuk minder op, maar is nog steeds actief. Soof heeft heel erg getwijfeld of ze het aandurfde om deze mijn in te gaan, maar uiteindelijk haar angst overwonnen. Het was heel bijzonder om de mijn in te gaan, we werden geleid door een ex-miner die ons over alle gebruiken in de mijn vertelde. In de mijn geloven ze in dat de duivel ondergronds regeert en aanbidden deze. Ze offeren bij een standbeeld cocabladeren en alcohol. In de mijn kan je niet rechtop lopen, is het heel warm en op sommige plekken weer heel koud en er is heel veel stof, geen goeie werkomstandigheden. We hebben wat miners aan het werk gezien en dat was best confronterend, vooral omdat onze gids vertelde dat de meeste niet ouder worden dan 40 jaar.
Na Potosi bezochten we Sucre, een van de mooiste steden die we hebben gezien. De wet verplicht dat de huizen wit moeten zijn en alle parken zijn heel on-Boliviaans mooi bijgehouden. We hebben voornamelijk sightseeing gedaan en veel gechilld in het hostel wat een fantastisch dakterras had. We ontdekten café Amsterdam, waar ze lekkere kaas en gehaktballen in satésaus verkochten (YES!) je hebt geen idee hoe je goeie kaas gaat missen als je lang niet in Nederland bent geweest. Ook hebben we twee avonden het nachtleven verkend en dat was top! We lieten de Britten zien hoe je in een moshpit danst en vanaf dat moment zijn de Britten Ed, Ed en Dave (die op Ed Sheeran lijkt) onze vrienden. Ook ontmoetten we Jop (we proberen iedereen hem Jopperdepop te laten noemen) wat ons kleine broertje is geworden.
We vervolgden onze weg naar La Paz, waar we in het beroemde en beruchte partyhostel Wildrover verbleven. De eerste dag begonnen we met een free walking tour door de stad. La Paz is eigenlijk helemaal geen mooie stad, dus stiekem hebben we vooral de menukaart in het hostel (wat ook een bar en restaurant was) uitgecheckt. We hebben hele leuke avonden gehad en minder leuke ochtenden. Ook heeft Eef haar hoogtevrees overwonnen door de Death Road te fietsen. Lekker adrenaline kweken door op een fiets een onverharde weg af te sjezen, met een enorme afgrond naast je. We hebben ook een middag geshopt (lamatruien voor iedereen!!)
Erna naar Isla del Sol, een eiland in het titicacameer. Google voor het beeld maar eens de trappen van dit eiland.. Wij kwamen daar met onze volledige bepakking en brakke koppies van de nachten in La Paz, dan zijn zoveel trappen niet oké. Het uitzicht was het wel meer dan waard, en die nacht hebben we heel lang geslapen. De volgende dag weer naar het vaste land, Copacabana, waar we op een dakterras genoten van de zon.
Toen was het tijd voor Cusco!! De inca-stad, de stad van de Machu Picchu, een super mooie stad met een topsfeer. Door onze gids van de free walking tour ontdekten we een bakkerij (Pantastico) waar we nu ongeveer elke dag te vinden zijn. Als je door de stad loopt word je elke minuut aangesproken: Señora, masaje, massage for you miss? We begrepen eerst niet waarom, maar na het lopen van de Salkantay snappen we precies wat ze bedoelen. In Cusco zitten we in een heel relaxt hostel met pingpongtafel, grote binnenpatio waar we op beanbags in de zon kunnen liggen. Het is een hele fijne stad om wat langer te blijven en het heeft hele mooie pleintjes en veel restanten van de inca-bevolking!
Nadat we flink wat afgechilld hadden in Cusco, stond de Salkantay trek op het programma: 5 dagen wandelen met als einddoel de Machu Pichu.
Samen met onze nieuwe geadopteerde kleine broertje Job (aka Jobberdepop) startten we onze eerste wandeldag door om 4 uur ´s nachts op te staan. Al snel bleek dat we een hele gezellige groep hadden, bestaande uit 7 Amerikanen en 1 New-Zeelander en wij, de Dutchies. Onze gids bleek nog toffer: z´n naam was Primo en daarom werd onze groep al snel omgedoopt tot Primos Family. Primo was een topper, al hield hij er wel een paar vreemde Engelse uitdrukkingen op na: zo zei hij in bijna elke zin wel een keer ¨for the reason¨ en ¨is normal¨, met vreemde contexten. Na 5 dagen zijn wij er nog steeds niet achter wat hij daar nou mee precies mee bedoelde, maar het zorgde in ieder geval wel voor veel gelach en grappen. Ook had hij een geweldige evil-lach, waar iedereen altijd van lachen moest uitbarsten. Na 5 dagen waren we eruit: je kan niet anders dan houden van Primo.
De eerste hiking-dag bestond uit 8 uur lichtjes omhoog wandelen, en verliep soepel. In het kampenent volgde heerlijke popcorn, en een wat minder heerlijk matje in een nog minder heerlijke extreem koude (-10 graden) tent. Dag 2 begon al om 5 uur ´s ochtends met cocathee in de tent, en om 6 uur waren we al weer op pad. Dit was de dag waarop we de Salkantay-pas zouden beklimmen, op 4650 meter hoogte. Het was zwaar, maar na 5 uur lang klimmen maakte het uitzicht en het overwinningsgevoel het zeker de moeite waard! De rest van de dag volgde nog 5 uur naar beneden wandelen, die we doorkwamen spelletjes te spelen (dier in het hoofd, blackbox, dierenslang), veel te kletsen en natuurlijk onze engelenstemmetjes te laten galmen door de bergen (Acda en de Munnik, Blof en andere klassiekers zijn talloze keren de revue gepasseerd). Helemaal kapot maar voldaan, kwamen we aan in kamp 2, waar we maar net ontsnapten aan de dodelijke vertrappelende hoeven van een op hol geslagen paard, terwijl we rustig in onze tent zaten. Inmiddels was het traditie in onze groep om ´s avonds superfanatiek kaartspelletjes te spelen (presidenten met zn twaalven zorgt voor veel geschreeuw) en naar de sterren te kijken.
Dag 3 was regen, regen en nog eens regen. Eva had inmiddels 7 blaren en Soof een blessure aan haar achillespees, maar helaas zat er niks anders op dan de ene voet voor de andere te zetten en maar hopen dat je een keer bij de lunchplek aankwam. s Avonds was er een kampvuur gemaakt om al onze kleren te laten drogen. Alle wandelaars hadden hun schoenen daar neergezet, net zoals Sophie. Na een halfuurtje roken we wat raars, en je raadt het al: de achterkant van Soofs schoenen waren gesmolten… De vierde dag stond er wat anders op het programma: ziplinen! Voor Eef een doodsangst voor Soof een droom. Eef was een held en kwam trillend maar ook lachend aan na de eerste zipline, en Soof ging eraf als een vleermuis (lees: met haar hoofd naar beneden en voeten omhoog). Hierna volgde nog een 3 uur durende wandeling naar Aguas Calientes, het dorpje dat onder de Machu Pichu ligt. Omdat we nog niet genoeg gewandeld hadden en helemaal geen pijn aan onze voeten en benen hadden, besloten we met de hele groep de Machu Pichu te voet te doen. Dat betekende om 4 uur ´s nachts opstaan, om vervolgens 2000 treden te beklimmen om om 6 uur bij de Machu Pichu te zijn. Onze t-shirts waren doorweekt van het zweet en onze gids (die met de bus was gekomen) stond ons boven aan op te wachten en uit te lachen met z´n evillachje. Wederom was het zeker de moeite waard: we hadden topweer, en ook al heb je het al duizend keer op foto´s gezien, de Machu Pichu en zijn omgeving is prachtig. Stinkend naar 5 dagen achter elkaar gedragen sokken en bezwete t-shirts baanden we ons een weg door de hordes Amerikaanse toeristen terwijl we mooie selfies maakten, lama´s knuffelden en genoten van het prachtige uitzicht.
Inmiddels zijn we bijgetankt en klaar voor een paar dagen extra in Cusco. Nog 2 en een halve week, dan staan onze voetjes weer op Nederlandse bodem. Wat we in die twee weken gaan doen, dat is nog een verrassing (Lees: we hebben geen idee, zoveel opties, zo weinig tijd)!
Tot snel allemaal!!
Sofita y Evita
-
29 Mei 2014 - 11:58
Margreet Breukelman:
Lieve meiden,
wat een levendige beschrijvingen van jullie mooie reis, ik heb er van genoten. Dat zal wennen worden straks!
Nu nog even lekker genieten, groet, ook van Niko,
Margreet -
29 Mei 2014 - 13:04
Buzing:
Wat een avonturen! Vooral die tocht naar Machu Picchu. We waren even bij jullie,al gingen wij met de trein.Kijk je ogen nog maar uit de laatste weken
Soof, je kaart van Argentinie ,gestuurd uit Bolivia is aangekomen. Koester die reisgenen maar.
Veel plezier en tot ziens. Liefs uit DRUTEN
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley